Mykje av det lokale fiske, og sesongfiske, som Lofotfiske mange frå kysten var med på, gjekk føre seg i opne båtar i haust- og vintermånadane. Det var kaldt og vått arbeid og kleda måtte tole hardt arbeid. Det var ikkje uvanlig at det var bruk for fleire vottar i løpet av ein sessong.
Med unntak av fiskehyrer av skinn var det meste av kledene av ull. Fram til mellomkrigstida var det vanlig at det meste av ulltøyet var laga av mødre, søstre, koner og døtre. Sauene skulle klippast og ulla sorterast, kardast, spinnast før det var tid for strikking, veving og syning.
Alt dette var kystkvinnene sitt arbeid, og nødvendig for at mennene skulle overleve fiske. Nokre kvinner laga også klede for sal, som var ei viktig inntekt i til hushaldet både for gifte og einslege kvinner. Dette var brukstøy og mykje har difor gått tapt, og har kanskje ikkje fått like mykje merksemd som det finare heilagdagstøyet.
For å gje eit inntrykk av den store produksjonen kvinnene sto for tek vi med ein oversikt over utrustinga til Lofotfiske på 1800-talet. Ein fiskar skulle ha med seg:
5-6 innerskjorter av kvit ull
3 natt- trøyer av farga ull
5-6 underbukser i kvit ull
1 jagervest
1 overskjorte
1 trøye i tykk ull
1 trøye i vadmel
1 skinnlue
5 par votter
1 par handlingsvotter
5 par lange strømper
4 par sjøstøvel lester
1 par røyserter (korte skaft)
1 par sjøstøvler (lange skaft)
1 sett søndagsklede
1 pusserronk (busserull) til å ha på bua
To Kvitlar (sengetøy) til køya, ein under og ein over
Kjelde: Sogn og Fjordane i nær fortid.
Gratulere med dagen!